Dames en heren, vandaag in de Ondernemen op Slippers podcast the one and only Patrick Kicken! Patrick Kicken kun je kennen als voormalig Radio DJ van onder andere 3FM en Radio Veronica, maar inmiddels heeft hij zijn eigen podcast ‘Leven zonder stress’. Dit is tevens de titel van zijn eigen boek, in dit boek gaat het over meer bewust zijn en stressvrij leven.
Verder vertelt Patrick Kicken in deze podcast over:
- Hoe hij lijstduwer werd voor de politieke partij van Hero Brinkman
- Organische groei van podcasts
- Guerrilla marketing
- Zijn tijd en ervaringen bij de radio
- Én hoe hij zijn spraakmakende columns schrijft
Vroeger luisterde ik altijd naar Patrick Kicken op de radio, maar vandaag is het tijd om met hem in gesprek te gaan, ik heb er onwijs veel zin in! Let’s go!
Podcast transcriptie
Bas: Dames en heren, vandaag in de Ondernemen op Slippers podcast the one and only Patrick Kicken. Hij staat hier vrolijk naast me en in the early days was hij radio dj van onder andere 3FM, Radio Veronica. Hij is ook nog eens, hij was er vroeg bij op het internet want hij startte onder andere kicken.com, waar je grappige filmpjes kon bekijken. Hij heeft een boek geschreven, Leven zonder stress, het gaat meer over het bewust zijn, daar gaan we het uitgebreid over hebben. Hij was ook nog eens lijstduwer voor de politieke partij van Hero Brinkman en hij heeft er ook nog eens voor gezorgd dat de Michael Jackson straat in Almere kwam. Hij is ook nog eens een coole brillen marketeer, schrijft spraakmakende columns, Patrick, welkom!
Patrick: Wow, wat een introductie zeg.
Bas: Ja, moet niet gekker worden hè.
Patrick: Ja helemaal leuk.
Je gooit je shit opzij, en voelt je vogelvrij, je runt je business op je slippers en dat maakt je blij.
Je droom is werkelijkheid, bent van de stress bevrijd. Je kraakt de code van het leven met zekerheid.
Patrick: Goede jingle.
Bas: Ik wou net zeggen Patrick, dit is waarschijnlijk de eerste keer dat jij deze jingle hoort.
Patrick: Nee, want dat is dezelfde zanger als ook van de intro van Thijs hè?
Bas: Klopt, correct, correct.
Patrick: Ja, ik ken hem. Hoe heet die jongen?
Bas: Hij zit even niet op het puntje van mijn tong.
Patrick: Hij is wel bekend toch?
Bas: Hij is wel bekend ja, hij maakt meerdere podcast jingles.
Patrick: Ja, goede jingle.
Bas: Ja, tof. Hé Patrick, welkom, ik vind het supergaaf dat ik jou mag interviewen, aan de tand mag voelen.
Patrick: Insgelijks.
Bas: Het is een open format dus je mag ook van alles mijn kant uitgooien dus voel je vrij.
Patrick: Ja? Oh, fijn, fijn, daar hou ik van.
Opgroeien in Limburg
Bas: Ja, mooi. Want ik zag dat jij bent opgegroeid in het Limburgse Stein.
Patrick: Ja, klopt.
Bas: Wat betekent die plek voor jou?
Patrick: Ja, nog steeds heel veel. Mijn ouders wonen er nog, mijn broer woont er nog, ik kom er nog gemiddeld twee keer in de maand en ja, wat ik er zo leuk aan vind, het ligt echt bam tegen de Belgische grens aan, je bent binnen 10 minuten in België een je bent binnen een kwartier in Duitsland. Het is echt het puntje van Nederland.
Bas: Cool, cool. Hé en zie jij een groot verschil ook tussen die Limburgse mensen en mensen in de Randstad een zo en doe jij iets met het verschil daartussen?
Patrick: Ja, nee, ja, weet je, ik denk dat mijn eerste burn-out zelfs te wijten was aan het verhuizen van Limburg naar de Randstad want ja, het is een ander type mens, je laat huis en haard achter, hè, vrienden, familie, en de fout die ik eigenlijk maakte is al mijn collega’s bij de radio dat werd dan mijn vrienden en familie, maar dat zijn collega’s dus je kan niet van je collega’s hetzelfde verwachten als van je veilige tribe die je in Limburg had. Dus om niet meteen te veel de diepte in te gaan, maar dat verhuizen van Limburg naar de Randstad, ja, dat doet wel iets met een mens ja.
Bas: Ja, en wat was je eerste verhuismove toen je vanuit Stein, waar ging je–
Patrick: Naar Hilversum, naar een zolderkamertje want ik deed toen drie programmaatjes, twee nachtprogramma’s en een programma in het weekend voor de Tros op 3 FM en dat was toch een beetje ver op en neer crossen steeds. Limburg-Hilversum en dan middenin de nacht terugrijden of heenrijden midden in de nacht en dan ’s ochtends vroeg in de file terugrijden. Ik was 21 dus dat ging nog wel, maar ja, toen had ik een zolderkamertje en dat was best gezellig.
Bas: Wow, ja, ik kan mij nog herinneren, ik ben naar Haarlem verhuisd, maar ik was altijd de Belg, had jij daar ook last van toen je naar Almere ging of niet?
Patrick: Qua accent?
Bas: Ja.
Patrick: Ja, nou, het voordeel is dat ik deed al, ken je de Commodore 64 nog? Die thuiscomputer? Hoe oud ben jij?
Bas: Ik ben net 36 geworden.
Patrick: Oh nee, dit is voor jouw tijd.
Bas: Maar ik ken het wel.
Patrick: Kijk, die Commodore 64 daar deed ik al iets op dat heette bulletin board systems en dat was de voorloper van het internet, maar daardoor belde ik altijd heel veel met mensen van boven de rivieren en je hoort het nu ook, ik heb gewoon dat accent van de mensen van boven de rivieren heb ik overgenomen. Dus op het moment dat ik naar Hilversum toe ging kon ik mij naadloos aanpassen aan, je hoorde het aan mij eigenlijk niet dat ik uit Limburg kwam, alleen in het begin durfde ik het zelfs niet te vertellen. Ik kan mij nog herinneren dat ik me er zelfs nog een beetje voor schaamde of zo. Ik zei maar dat ik uit Valkenswaard kwam, Brabant. Stom hè?
Bas: Ja, nou ja, inderdaad, maar schaam je je er nog steeds voor of ben je er nu trots op?
Patrick: Nee, nee, want ik heb zelfs programma’s in het Limburgs gepresenteerd en nee, maar dat is iets heel raars. Limburgers hebben soms vind ik zelf ook, die zetten zichzelf al twee stappen terug hè, doen alsof ze, want je bent natuurlijk niet minder, maar ja, als je dat over jezelf bent, ja, dan ga je dat ook uitstralen.
Verhuizen naar Almere
Bas: Ja, ja, ik snap het, en wat ging je precies doen in Almere?
Patrick: Wonen.
Bas: Ja, precies, maar studeren ook of?
Patrick: Nee, nee, het was echt voor de radio al.
Bas: Oh, was het echt voor de radio?
Patrick: Ik ben echt nog heel jong, op mijn 21e bij de landelijke radio terechtgekomen. Dat is natuurlijk een vloek en een zegen tegelijk, want je komt daar als jonge jongen en je krijgt allerlei kansen, maar inderdaad, je bent eigenlijk, je brein groeit volgens mij tot je 28e nog door, dus je wordt wel gevormd op de een of andere manier door de media en dat zie je ook bij veel van die jonge gasten die als jonge rapper succesvol worden, bijvoorbeeld een van die jongens van Kris Kross die is toen ook, ja, die is ook aan de drank en de drugs geraakt. Ik wil het niet meteen in het negatieve trekken, maar zoals alles in het leven had het een plus- en een minkant.
Bas: Ik snap het, dus je raakte vroeg in het wereldje met, het grote-mensen-leventje, laat ik het zo zeggen.
Platenpluggers
Patrick: Ja, en weet je wat ook het rare was, het fenomeen platenpluggers, ken je dat ook? Nou, mensen van een platenmaatschappij die komen zeggen van hé, Patrick, hier, leuk, een nieuw liedje, die wil jij wel draaien op de radio. Maar ik dacht echt, ja, noem me maar blue, die mensen vinden mij echt aardig. Dus want die gingen ook met me op reis naar concertjes en uit eten, maar alleen maar om die plaat op de radio gedraaid te krijgen, maar ja, dat is een deceptie want dan denk je, op een gegeven moment zit je niet meer bij 3FM of je bent bij Veronica waar je geen nieuwe muziek draait, ja, dan laten die mensen je natuurlijk compleet links liggen. Dus ik heb wel, ik heb op jonge leeftijd inderdaad wel flink wat levenslessen in Hilversum geleerd ja, ja.
Bas: En hoe kijk je terug op die tijd bij de radio? Was dat gewoon, ja, was dat kicken?
Patrick: Ja, dat was, ja, nee, natuurlijk is dat kicken. Ik bedoel, je verdient leuk geld, je komt overal op de wereld terecht, mensen horen je, mensen zien je. Maar het is, het voelt als een vorig leven bijna want ik ben echt niet meer dat, ja, dat zou ook raar zijn als jij nu nog dezelfde was als 18 jaar geleden toch?
Bas: Nee, zeker.
Patrick: Dus ik kan er wel heel veel over vertellen en ik kijk er ook met veel plezier op terug, maar ja, ik ben nu toch wel een ander mens denk ik.
Bas: Ja, want hoe oud ben je nou?
Patrick: Ik ben nu 46.
Bas: Ja, nou, dat is een mooie leeftijd toch? Ongeveer op de helft.
Patrick: Ja, nou, ja, zo zeg ik het ook wel. Maar ik zeg ook weleens eerlijk van volgens mij heb ik de leukste tijd wel achter me, en dan kijkt mijn vriendin me zo aan: dat kan je toch niet zeggen? Ik zeg ja, maar kijk, als je zo met zo’n knal begint op je 21e bij de landelijke radio 20 jaar lang, ja, daar weegt weinig tegenop hè. Snap je wat ik bedoel?
Bas: Ja, ja, zeker, zeker. En die hele radiowereld zeg maar hè, ik bedoel je had het net daar kort over geld. Ik ben sowieso benieuwd welke rol geld speelt in jouw leven, maar misschien een brutale vraag, maar bij de radio, is het zo dat mensen dan starten bij de publieke radio en dat ze dan een aanbod krijgen van de commerciële radio en dan in een keer veel meer gaan verdienen of hoe werkt dat een beetje? Is dat net zoals bij tv?
Patrick: Meestal wel, meestal wel. Want je leert het eigenlijk bij de publieke radio en als het een succes is dan word je weggekocht.
Bas: Ja, precies.
Patrick: Dat zie je ook bij Giel, maar ja, het is nog geen, het wil nog niet zeggen dat het dan ook een succes wordt bij de commerciële, dat heb je bij Giel natuurlijk ook gezien. Dus maar dat je dan kan gaan cashen bedoel je, dat je kunt gaan binnenharken.
Bas: Ja, een soort van weet je, dat je zeg maar laten we zeggen bij de publieke radio gewoon een bovengemiddeld salaris hebt waarschijnlijk en als je dan commercieel wordt weggekocht door een van die andere stations dat je dan inderdaad, nou ja, misschien iets gaat binnenlopen, het ligt dan maar net aan hoe je je geld belegd of hoe je het slim wegzet, laat ik het zo zeggen, dat je dan wel gewoon substantiële buffers opbouwt of dat je iets hebt waar je iets moois mee kan.
Patrick: Dat is zo. Nou ja, Edwin Evers is het mooie voorbeeld natuurlijk. Die is echt weggekocht door 538 in 2000 en ja, die is natuurlijk miljonair geworden daarmee.
Bas: Wow, ja, Coen en Sander natuurlijk, een bekend voorbeeld.
Patrick: Coen en Sander. Ja, er zijn ook genoeg voorbeelden van disc jockeys die nog steeds op een houtje zitten te bijten.
Bas: Ja, precies, want dat is ook een beetje zeg maar, als je in de topsport wil meedoen, dat is maar weggelegd voor een megaklein percentage en jij hebt daarin meegedaan.
Patrick: Ik heb daaraan meegedaan en ik heb daarvan mogen proeven en er had wel nog meer ingezeten zeggen de kenners, maar ja, ik ben gewoon een eigenwijs figuur, ik vind dat podcasten nu al een jaar of 5 gewoon veel leuker dan radio. Ik bedoel kijk nou in wat voor setting we hier staan, je hebt de nieuwste apparatuur en radio studio’s zijn over het algemeen al 5 jaar hetzelfde. Ja, ze doen wel iets met visual radio, maar ja, ik vind dat podcasten veel spannender.
Bas: Ja, cool. Voordat ik het ga vergeten Patrick, ik heb sinds ik deze studio heb de laatste twee podcasts ben ik een vraag vergeten te stellen die ik normaal eigenlijk als eerste stel.
Patrick: Oh, nou, stel.
Nog maar 3 maanden te leven..?
Bas: Wat zou je doen als je nog 3 maanden te leven hebt?
Patrick: Poeh, nou, ik denk vooral tijd doorbrengen met mijn familie, met mijn dochter, met mijn vriendin. Ja, want om op die radio carrière terug te komen, je offert er ook veel voor op hè. Je verhuist dus al van Limburg naar de Randstad, je ziet je vrienden, familie en ouders zie je gewoon al een stuk minder en ik was ook best wel gestrest in die tijd. Hè, want er wordt veel van je verwacht dus ik ben nu heb ik het idee dat ik gewoon dat een soort van aan het goedmaken ben, aan het inhalen. Dus als ik nog 3 maanden te leven zou hebben dan denk ik dat ik, dan zou ik mijn huis in Vinkeveen verkopen en inderdaad in Stein gaan zitten.
Bas: Ok.
Patrick: Ja.
Bas: En dat is de volgende vraag natuurlijk, wat weerhoudt je ervan om dat niet nu te doen?
Patrick: Ja, nee, daar zit wat in, nou, omdat ik hier in de buurt nog wel veel dingen te doen heb. Als ik vanuit Stein naar, mensen mogen weten waar we zijn?
Bas: Natuurlijk, natuurlijk.
Patrick: Naar Haaften had gereden.
Bas: Underground Haaften hier.
Patrick: Ja, dan was ik toch, ja, weet eik niet of ik zo snel in de auto was gesprongen. Nu dacht ik ah, is 40 minuutjes heen, 40 minuutjes terug. Je zit natuurlijk wel centraal in de buurt van Hilversum en ook als ik mensen uitnodig voor de podcast Leven zonder stress. Ja, die komen makkelijker vanuit Amsterdam en Utrecht naar Vinkeveen en ik weet niet of jij dit ook weleens via Zoom doet.
Bas: Zeker.
Patrick: Maar ik vind dit toch veel fijner dat we elkaar gewoon kunnen zien.
Bas: Absoluut.
Patrick: Ik kan aan jouw gezicht zien of het je interesseert, jij kan aan mij zien of ik erover wil vertellen en met dat Zoom zit je maar een beetje door elkaar heen te lullen en dus ja, ik vind een plek in de Randstad om mijn podcastjes op te nemen dat weerhoudt mij er inderdaad van om naar Limburg te verhuizen.
Bas: Ja.
Patrick: Terug te verhuizen.
Terug naar de roots
Bas: Ja, nee, precies, maar je zou naar Limburg verhuizen omdat je dan waarschijnlijk mentaal meer rust hebt of hoe moet ik het zien?
Patrick: Ja, goede vraag. Ja, hier hangt toch een wat gejaagde sfeer, maar ja, dan zeggen ook al die spirituele figuren die ik geïnterviewd heb voor de podcast die zeggen allemaal ja, maar rust moet uit jezelf komen. Hè, die noemen het voorbeeld van iemand die in het drukke verkeer in Londen helemaal in zichzelf gekeerd is en die zich niks aantrekt van de omstandigheden, maar ik heb toch liever inderdaad gewoon dat je eens een keer de straat over steekt en dat er geen auto’s aankomen weet je wat ik bedoel?
Bas: Ja.
Patrick: Dat is natuurlijk in Hilversum en omstreken dat is me toch een kakafonie aan geluid en licht en mensen. Daar moet je ook altijd maar zin in hebben. Jij woont toch niet voor niks ook hier in Haaften?
Bas: Absoluut, 100%,
Patrick: Ja, hoe vaak komt hier de politie bijvoorbeeld?
Bas: Nou, niet vaak en als die er is dan weet het hele dorp het.
Patrick: Ja, precies, maar dat is toch ook eens leuk.
Bas: Ja, bijzonder, ik heb toevallig net wat familie van mij, ik ben opgegroeid ook in het zuiden van het land en familie van mij ook, mijn neven, allebei, mijn neven woonden allebei in Utrecht ook, drukke baan en alles in de Randstad, maar die hebben nu allebei besloten we gaan terug wonen. Nou, die wonen dan in Bunde, dat ligt naast Maastricht, misschien ken je het.
Patrick: Ja.
Bas: Daar ben ik ook opgegroeid, maar ja, die zijn gewoon allebei weer terug, kinderen naar dezelfde basisschool als waar zij vroeger hebben gezeten, gewoon eigenlijk een beetje tranquilo leven, langs het bos wonen, je kent het wel.
Patrick: En relaties, het is mij opgevallen, ik heb natuurlijk een aantal relaties met Limburgse meiden gehad en relaties gehad met bijvoorbeeld iemand uit Amsterdam, het is gewoon een ander slag mens. Ik weet niet, ja, ik weet niet of jij dat ook herkent, maar iemand uit je provincie of het gebied waar je geboren bent die praat bijvoorbeeld ook dialect en die kent dezelfde speeltuin waar jij vroeger ook naartoe ging en ja, iemand uit Amsterdam, waar niks mis mee is, maar die heeft een hele andere belevingswereld.
Verhuizen naar de Randstad
Bas: Ja, en dan de volgende vraag, want ik bedoel, ik ben zelf op een gegeven moment naar Haarlem verhuisd, jij bent naar, ook naar de Randstad verhuisd, heb je het idee gehad dat je in een kudde werd meegetrokken?
Patrick: Kudde in de zin van de mensen die allemaal die kant op gingen of?
Bas: Ja, weet ik niet, ook met de dingen die je ging doen, dat het als normaal werd gezien dat je carrière maakt en dat je die stappen moest zetten en dat alles wat je deed eigenlijk misschien wel door anderen is bepaald. Dat klinkt heel raar, maar dat je in een soort van kudde meeging en dat als jij het schaap was die uit die kudde ging dat je dan een hele rare vogel was.
Patrick: Ja, nee, ik voel wel een beetje waar je op doelt. Nou ja, het is vooral toen ik ermee ging stoppen toen verklaarde iedereen me voor gek, van ja, maar dit kan je toch niet opgeven man? Weet je wel hoeveel mensen dat willen wat jij nu doet bij de landelijke radio? Ik zeg ja, maar ik heb er geen lol meer in, het kost me steeds meer moeite, ik brand ervan op. Ja, dan ga je maar een keertje naar de sauna of dan laat je je maar een keertje masseren, daar kan je niet mee stoppen. Ja, ik ben er toch mee gestopt. Dus bij mij heb ik lang met die kudde meegelopen, maar op een gegeven moment moet je toch dan gewoon eruit springen want je wordt letterlijk geleefd en ik wil niet als een soort Jeroen van Inkel of Rick van Velthuysen terecht komen die hun hele leven lang hetzelfde doen. Terwijl zo’n Evers dat vind ik echt super cool, die is gewoon op zijn hoogtepunt gestopt en nu gaat hij met zijn band toeren, ja, dat is toch cool?
Bas: Ja, super cool.
Patrick: Vind jezelf toch eens opnieuw uit.
Bas: Ja, en wat, ik bedoel eigenlijk ben je dan ook een beetje gestopt toen je nog in het heetste van de strijd zat.
Patrick: Ja.
Patrick Kicken op de radio
Bas: Noem sowieso eens even wat bekende programma’s waar mensen jou van kunnen kennen die je gepresenteerd hebt op de radio?
Patrick: Ja, het bekendste is denk ik Kicken wordt wakker, dat was de ochtendshow bij Radio Veronica, maar ook de Mega Top 50, de Mega Top 100, de Top 1000 Allertijden, ik heb eigenlijk ieder programma wel gedaan, ik heb ook veel in tv-programma’s gezeten die daaraan gelieerd waren en ik heb nog een tijdje het EK lingerie penaltyschieten gepresenteerd voor Veronica op tv. Dat was best leuk verzonnen, dan had je de wedstrijd van het Nederlands Elftal en tijdens de reclame, precies als de reclame bij de wedstrijd, heb je het gezien toen?
Bas: Nee, nee.
Patrick: Als de wedstrijd van het Nederlands Elftal even onderbroken werd voor de reclame hè, dus het was rust, dan zaten wij op Veronica TV met het EK lingerie penaltyschieten. Dus vrouwen in lingerie die gingen gewoon een bal in het doel schoppen. Ja, en dat stond ik te presenteren en ik vond dat zo geniaal verzonnen en daar hou ik dus ook van. Daar komen we misschien zo meteen ook nog wel op. Hè, guerrillamarketing, gewoon het kansen zien en gewoon schaamteloos die kans pakken.
Bas: Juist, juist.
Patrick: En niet denken ja, maar wat vinden mensen daarvan? Ja, het was Veronica, het is een brutaal merk. Ik vind dat ze dat nu ook weer veel meer zouden moeten doen, gewoon brutaal zijn.
Bas: Want dat is het toch waar je van houdt zeg maar, dat er avontuur in zit.
Patrick: Reuring.
Bas: Brutaal zijn, guerrilla, ik zie bij het woord guerrillamarketing begon je helemaal te stralen, dus als we één stap teruggaan, wat is de grootste reden dat je dus bent gestopt is eigenlijk gewoon ik vond het niet meer leuk. Maakt niet uit wat iemand anders ervan vindt, ik ben mijn hart aan het volgen, het maakt me niet uit hoeveel ik verdien of wat dan ook, ik wil gewoon lol hebben in hetgeen ik doe.
Patrick: Dat, en het lukte ook niet meer, het mocht ook niet meer zo van Veronica dat wat ik net zei, want ik heb bijvoorbeeld in de goede tijd las ik ergens dat Bob Marley 25 jaar geleden overleden was, weet je wel, die reggae zanger, ik zeg zou wel lachen zijn als we zakjes met wiet weggeven op de 25e sterfdag van Bob Marley. Iedereen oh, dat kunnen we niet maken, maar we gaan het toch doen. Nou, boem, alle kranten, RTL Boulevard, zelfs de Belgische Radio 1 hing aan de telefoon. Ik hou van lekker poken, lekker, maar ja, je merkt nu in deze tijd ook in deze podcast, als wij hier hele obscure dingen zouden zeggen is er altijd wel weer iemand die Apple of Spotify gaat bellen nou, dat kan echt niet hoor. En voordat je het weet ben je eraf.
Bas: Ja.
Patrick: Dus het wordt ook steeds moeilijker om dat te doen.
Een leven zonder stress
Bas: Ja, maar goed, jij zegt ook niet alleen normale dingen in je podcast mag ik hopen of?
Patrick: Nee, nee, maar Leven zonder stress is best wel, ja, dan interview ik mensen. Ik kan vooral in mijn columns die ik schrijf kan ik nog weleens lekker radicaal uit de hoek komen en dingen schrijven waarvan anderen denken oh, maar dat kan je toch eigenlijk helemaal niet opschrijven? Nou, dan doe ik het juist.
Bas: En die transitie van ik vond het niet meer leuk, ik ben gestopt en ik ga wat anders doen, wat ben je toen gaan doen?
Patrick: Nou, eerst eens even uitrusten.
Bas: Ok, slim.
Patrick: Ja, dat moest ook wel.
Bas: Hoe heb je dat aangepakt dat uitrusten?
Patrick: Ja, hoe pak je zoiets aan? Gewoon, ja, het is al kijk, iedere dag, als jij dit iedere dag zou moeten doen hè dit, op een vast tijdstip en je wist er luistern 100.000 mensen naar en iedere mand komen de luister- en de kijkcijfers. Dat werpt een druk op hè, want je hebt niet iedere dag die drive, tenminste, ik op een gegeven moment niet meer die drive om iedere dag het beste ervan te maken. Ik was allang blij dat dat van me afviel.
Bas: Ja.
Patrick: Dat ik gewoon eens het schuurtje kon schuren en schilderen zonder dat ik de hele tijd op de klok moest kijken fuck, het is alweer half 3, ik moet naar de radio, ik moet, ik moet, ik moet.
Bas: Ja.
Patrick: En dan kun je zeggen ja, maar dat heeft iedereen met een baan toch? Ja, maar als jij een baan doet waarbij je dus de hele tijd mensen in het pand ook meteen horen wat jij doet, of jij fouten maakt, of jij dingen goed doet, ja, dat werpt een druk op. Waar kijk je naar?
Bas: Ja, af en toe kijk ik, je kan daar rechts ook zien als er vragen binnenkomen.
Patrick: Ah, leuk.
Bas: Is mooi hè?
Patrick: Dit is echt de beste studio waar ik ooit geweest ben Bas.
Bas: Mooi om te horen. Dat is niet slecht voor een amateur toch?
Patrick: Nee, nee.
De stoute schoenen aan..
Bas: Ja, leuk man, leuk. Maar ik hoor wat je zegt, dus het is op een gegeven moment ging het gewoon vervelen, werd het een sleur, ben je er klaar mee, heb je iets meer je stoute schoenen aangetrokken en ben je meer naar je hart gaan leven? Is dat een beetje waar het op neerkomt?
Patrick: Ja, ik had zo’n film gezien van Wayne Dyer, The shift from ambition to meaning, van ambitie naar betekenis. Ik wilde gewoon iets meer betekenisvol werk doen. En ik vind ook naar de luisteraars toe, als jij het daar een beetje maar zit af te raffelen en na een half uur al op je horloge zit te kijken, dat voelt een luisteraar. Ik dacht ook dat moet iemand anders gaan doen. Ik zit mijzelf voor de gek te houden, mijn baas en de luisteraars. Dus ja, dan weet je ik moet iets. En toch vind ik het ook wel cool hè, mensen die van het ene op het andere moment, heb ik altijd respect voor gehad, die gewoon zeggen ik kap ermee.
Bas: Juist.
Patrick: Er komt wel wat anders weer.
Bas: Nou zeker, ja, ik zeg ook altijd het diepste dal brengt je vaak tot de grootste hoogte waar je naartoe wil zeg maar omdat je dan gedwongen wordt om een keus te maken en vaak is het een kunst om die keuze die dan gedwongen is voor te zijn zodat je zelf de keuze nog hebt.
Patrick: Ja.
Bas: En niet meer gedwongen hoeft te maken.
Patrick: Precies dat. Tijn Touber heeft daar eens iets moois van gezegd, die zei soms bereik je de top van de ladder maar dan blijkt hij tegen de verkeerde muur te staan. Ja, dan ben je daar en denk je fuck, ja, en wat kan je dan? Dan kan je eigenlijk alleen nog maar eraf donderen of naar beneden hollen.
Nieuwe passie vinden
Bas: Ja, tof man dat je die stoute schoenen hebt aangetrokken. Maar ok, dus toen heb je even rust genomen en toen heb je eigenlijk nagedacht van hé, wat wil ik nu echt en wie ben ik, weet je, dat is toch een oneindige zoektocht naar jezelf, wat wil ik, waar gaat mijn hart sneller van kloppen en waar ben je toen op uitgekomen?
Patrick: Ja, waar ben ik op uitgekomen, nou ja, dat is een goede vraag. Even denken. Nou, eigenlijk de dingen, ik ben gaan kijken wat vond ik nou wel nog leuk aan dat radio maken? Dat waren de telefoongesprekken met mensen, dat waren gasten in de studio. Hè, want ik heb ook wel heel bekend Nederland op vrijdagavond in een programma gehad, ik denk ja, kan je dat dan niet verder gaan uitbouwen? Ja, dat kan, want je kan een podcast met interviews gaan maken. Je hebt van iedereen het nummer. Dat heb ik in het begin ook wel net zoals Thijs ook best wel veel bekende mensen geïnterviewd maar op een gegeven moment voelde ik toch van ja, maar ik wil ook eens een keer een autist spreken en iemand in een rolstoel en gewoon ik wil van allerlei dingen proeven en ja, toen ben ik dat gaan doen. En uiteindelijk was, dat is het leuke als je wat reserves hebt en je hebt je huis van spaargeld kunnen kopen dan hoef je niet per se meteen weer een verdienmodel eraan te hangen. Maar dat heeft ook weer de keerzijde, ik heb ook mensen geïnterviewd die zelfs achteraf zeiden van waar blijft de factuur eigenlijk? Waar blijft de factuur? Snap je wat ik bedoel? Daar gingen ze al van uit dat ik hun ging interviewen dat dat geld kostte.
Bas: Ja.
Patrick: Dus dat is ook wel zuur. Ja, ik weet dat er podcasts zijn die dat ook doen hè, zeker met deze prachtige studio hier, als iemand een nieuw boek uit heeft en die mailt Bas, mag ik in jouw podcast? Ja, dan zou jij wel kunnen zeggen ja, dat kan, dat kost je 1.000 euro. Ja, en dan is het nog aan de goedkope kant.
Bas: Ja.
Patrick: Maar ik heb het één keer toegepast, ik ga niet zeggen met wie, maar in de podcast Leven zonder stress is één iemand die ervoor betaald heeft.
Bas: Om erin te komen?
Patrick: Ja, die wilde graag, maar die had ook, ja, die had ook zelf een succesvol bedrijf, ja, en toen dacht ik ook ja, maar ik heb het dus één keer heb ik het gedaan.
Bas: Maar dus sowieso de vraag, hoe moeilijk is het om door alle ruis, podcasts die er dagelijks bij komen op te vallen?
Patrick: Op te vallen.
Bas: Weet je, kijk, ik bedoel toen ik mijn podcast gelanceerd had heb ik wel wat geluid gemaakt, stond ik wel binnen no-time op nummer 1 in de categorie zakelijk.
Patrick: Je stond op 1.
Organische podcast groei
Bas: Daar was ik heel erg trots op, alleen ik zie wel hoe moeilijk het is ook om die pace vast te houden door de BN’ers en alle bekendheid heen die zo’n groot bereik hebben. Hoe pak jij dat aan? Of is het gewoon ik gooi het eruit en wie het luistert prima?
Patrick: Nee, ik heb twee tips voor je Bas.
Bas: Top.
Patrick: Wat je nu doet is al goed, dus gewoon iemand die zelf al actief is op podcastgebied in jouw podcast. Wat we eigenlijk zouden moeten doen is dat je over een paar weken of over een maand nog een keer bij mij langskomt en dat je ook bij mijn podcast te gast bent want dan krijg je dit, dan krijg je kruisbestuiving want dan gaan mensen jou bij mij horen. Dan denken ze hé, dit is een sympathieke dude, die podcast ga ik eens checken, want wij denken, dat heb ik ooit eens geleerd bij de radio, mensen reageren op mensen, niet op merken. En ik ben weleens benieuwd hoe jij daar tegenover staat want jij bent iemand van de merken, mensen reageren op de eerste plaats op heb ik een klik met deze mens.
Bas: Zeker.
Patrick: Dus dan horen ze jou, ik heb vanaf het moment dat ik hier binnenkom dat ik denk hé sympathieke gast en dan is ook ineens van alles mogelijk hè, dan maakt het ook niet uit of je wel of geen melk voor in de koffie hebt of weet ik wat. Ik bedoel, maar dat heb ik dus geleerd, dus dat is tip 1, nodig mensen uit in je podcast, maar spreek een soort kruisbestuiving af, dus jij ook bij hun in de podcast. Nou, ik heb je naam eens ingetypt, je bent volgens mij al bij aardig wat podcasts zelf ook te gast geweest.
Bas: Zeker, zeker.
Patrick: Dus dat doe je goed, dan wordt aan jouw naam ook, net als bij Coca Cola, als je aan cola denkt, denk je aan Coca Cola, je zou eigenlijk dat plekje in het hoofd moeten veroveren van als je aan podcasts denkt dat je onder andere aan jou denkt. Hè, daarom noem ik mijzelf ook altijd gekscherende de podcastkoning, dat is niet om, ja, dat is een beetje een geuzennaam, maar als je dat plekje kan veroveren in mensen hun hoofd, dat is natuurlijk hetzelfde als je met tassen denkt aan een bepaald merk tas, een Gucci tas, nou, dat.
Bas: Zeker.
Patrick: En wat was mijn tweede tip, nou ja, pas op met wat je doet, want Apple heeft een of ander gek systeem als jij de ene week 400 nieuwe luisteraars erbij krijgt doordat je inderdaad flink hebt gevlamd, nieuwsbrief, Facebook campagne, weet ik wat, maar de week erna krijg je er maar 50 nieuw dan krijg je straf van Apple, dan gooien ze je naar beneden. Wat Apple wil is organische groei. Die hebben liever dat jij iedere week 50 nieuwe luisteraars erbij krijgt dan de ene week 400 en de andere week 50. Dat zijn de twee dingen die ik van een algoritme geleerd heb, maar ja, staar je er ook niet te veel blind op want ik ken het, ik bedoel, ik vind het ook te gek dat Leven zonder stress dan op nummer 1 staat in de categorie gezondheid, maar ja, dan lanceert inderdaad de NPO lanceert virusfeiten, dan sta je op 2, ja.
Bas: Maar goed, ik bedoel, uiteindelijk is ook van in hoeverre identificeer jij met die plek hè.
Patrick: Dat is het ja.
Bas: Als je dat loslaat denk ik dan heb je een veel chiller leven.
Patrick: Ja, maar het is zo’n hitlijst.
Bas: Het is wel leuk, ja, het was op de radio niet veel anders.
Patrick: Nee, inderdaad, daar was het ook, maar daar was het zelfs onderling. Als een middagshow beter scoorde als de ochtendshow of andersom, oeh, ja.
Bas: Ja.
Patrick: Dan kreeg je dat weer. maar ik denk dat jij het wel slim aanpakt door je te onderscheiden, niet om nou te slijmen, maar dit is wel de beste podcaststudio die ik tot dusver gezien heb.
Bas: Tof, cool om te horen.
Patrick: Dus dat gaan mensen ook, hè, want ik denk dat ik ook zo snel tegen jou zei van is goed, ik kom wel naar Haaften omdat ik weer bij Thijs op de Insta story zag dat hij bij jou hier op een zaterdagavond was en dat hij zei wow, moet je eens kijken wat mijn vriend Bas hier allemaal gebouwd heeft. Ja.
Bas: Ja, nee, inderdaad, tof, Thijs die wilde per se de primeur, van ah, ik wil de eerste zijn in de studio. Dus ja, prima weet je, nu, ja, is het zo goed als klaar en kan ik in ieder geval live en al dat soort dingen. Je merkt, het is nog niet heel warm, maar dat komt wel.
Patrick: Ja, maar die investering die betaalt zich terug.
Bas: Precies, precies, ja, tof.
Patrick: Kijk, hoeveel mensen, ik bedoel, en dan zeg ik tegen mensen koop toch die RoadCaster die jij er ook hebt staan, dat apparaat kost 550 of zo. Zegt hij ja, maar ik ga toch geen 550 euro investeren voor mijn podcast? Ja, als ik dat al hoor dan denk ik ja, stop er dan maar weer mee.
Bas: Ja, dan neem je het naar mijn idee niet serieus genoeg want ik heb niks anders gehad dan dit ding, zelfs toen ik nul luisteraars had.
Patrick: Ja, maar dit is het apparaat ervoor en nou niet om, ja, dan denken mensen word je gesponsord, maar dus investeer er gewoon in en kies een duidelijke doelgroep natuurlijk.
Bas: Ja.
Patrick: Kijk ook goed wat je in je titels zet, ook belangrijk want mensen zoeken net als op Google zoeken ze op podcast bijvoorbeeld op burn-out of op stoornis.
Bas: Ja, ondernemen.
Patrick: Ondernemen, stress, slippers, ik weet niet.
Podcasts in Nederland
Bas: Ja, ja, tof, tof. Heel cool, maar ok, in Amerika is podcast natuurlijk huge. Daar heb je podcasts met miljoenen luisteraars hè. Ik ben even benieuwd nou aan de hand van jouw ervaring, ik weet een beetje Thijs zijn nummers hè, maar ik bedoel, als je het in Nederland laten we zeggen al enorm goed doet, hoeveel luisteraars heb je dan?
Patrick: Per aflevering?
Bas: Ja.
Patrick: 10.000.
Bas: Ja, dan ben je wel een van de betere toch?
Patrick: Nou, ja, dat is wat met Leven zonder stress gebeurt. Maar dan moet je nog denken, 10.000 downloads zijn nog geen 10.000 mensen die hem van A tot Z helemaal geluisterd hebben hè.
Bas: Nee.
Patrick: Maar daar komt wel steeds meer bij Spotify dat je kan zien hoe lang mensen luisteren en, ja. Ik snap dat je dat allemaal wil weten want je bent natuurlijk ondernemer, ondernemers willen cijfers hè, die willen groei zien, maar wat voor mij telt zijn die appjes die ik krijg van mensen die zeggen ah, man, die podcast, ik heb hem wel drie keer geluisterd, dat gaf me zo’n goed gevoel. Je doet het uiteindelijk eigenlijk voor die mensen die er echt wat aan hebben.
Bas: Ben ik helemaal met je eens en zo, ik bedoel, ja, voordat we begonnen, ik heb ook gezegd ik heb ook een moeilijke periode gehad, burn-out, ik ben daarna ook veel meer dingen gaan doen die ik leuk vind, onder andere dit, ik bedoel, anders ga ik dit hier allemaal niet neerzetten en omdat je dus dingen doet die je leuk vindt, het maakt me niet uit, ik geloof dat we allemaal een soort van dienaars zijn op deze planeet, dat we allemaal mensen moeten helpen en dat doen wij dus door dit gesprek te voeren en het de wereld in te gooien, dat vind ik heel tof.
Patrick: En daar mag een stukje ego bij zitten. Natuurlijk vind ik het ook leuk nu dat het gefilmd wordt en dat het ergens op komt te staan en dan ga ik het weer retweeten en.
Bas: Precies.
Patrick: Maar ja, ik denk dat dat wel de manier is, geven gewoon en uiteindelijk is dit je visitekaartje. Het kan best zijn als ik weer eens een keer iets een onderneemidee heb of zo dat ik denk oh, dat moet ik eens aan die Bas tippen en voor hetzelfde geld is dat jouw volgende next business. Dus het verdienmodel bij podcasts zeg ik tegen iedereen is dit, is het netwerk, elkaar leren kennen, delen, kennis delen.
Bas: Deurtjes openen.
Patrick: Ja, want als jij mij een bericht had gestuurd ik wil een keer met jou lullen dan zeg ik wat moet die vent dan? Terwijl als jij zegt interview podcast, oh ja, ok, duidelijk, ja.
Bas: Ja, precies, ja, tof. Nu dus op een gegeven moment heb je je stoute schoenen aangetrokken, ben je je hart meer gaan volgen, ja, dat is natuurlijk vet om te horen en daar gaat je hart sneller van kloppen als er dingen, ben je wat meer columns gaan schrijven of in welke fase zat je toen om uiteindelijk wel weer dat energieniveau te krijgen waar je dacht van nou, dit vind ik tof, ik ben nu geluid aan het maken, ik doe dingen die anderen niet doen, ik kan alles weer roepen wat ik wil, ik doe het op mijn manier in plaats van een ander.
Patrick: Ja, en niet meer voor een baas werken. Ik heb natuurlijk voor de TMG gewerkt Telegraaf Media Groep en voor, ik hoor nu hier al die discjockeys bij Talpa klagen steen en been over dat ze voor John de Mol werken want John de Mol pakt, die had nu al de telefoon gepakt en die had bijvoorbeeld gezegd van er moet muziek onder, of Patrick staat te veel te bewegen. Nee, maar dat doet hij, die bemoeit zich echt op detailniveau met wat jij aan het maken bent. Mij zou dat heel onzeker maken.
Bas: Oh ja.
Patrick: Dus ik ben ook blij dat ik nu niemand meer boven me heb die, ik heb niet voor John de Mol gewerkt, maar ik heb natuurlijk wel voor Erik de Zwart en zo gewerkt, ja, als die hun dag niet hadden dan kon je ook niks goed doen weet je wel, dan was het ineens allemaal kut. Ja, dat heeft mij ook energie opgeleverd, dat je niet meer voor een baas werkt.
Bas: Tof, tof. Laten we het even hebben over je boek. Hè, we hadden het Leven zonder stress, hij staat hier op de video wall, Leven zonder stress is jouw boek. Ik ben sowieso benieuwd naar je beweegredenen waarom je dat hebt gedaan en we hadden het net over ego.
Patrick: Ja.
Het Boek van Patrick Kicken
Bas: Ik denk dat een heel groot dingetje, leven zonder stress is het ego loslaten, maar waarom heb je het boek geschreven Patrick?
Patrick: Ja, goede vraag. Eigenlijk als visitekaartje voor de podcast. Ik dacht van nou, dan ligt het overal in de winkels en dan zien mensen het logo en dan denken ze oh, ga ik eens opzoeken die podcast. Nou, uiteindelijk heeft het boek het ook goed gedaan, is nu een jaartje uit en ja, ik hoor wel van mensen, ja, dat ze er toch wat aan hebben. Vooral als je in een burn-out zit, ik heb in het boek heel erg gehamerd op dat je jezelf niet de schuld moet geven van die burn-out, dat het gewoon een samenloop van omstandigheden is al vanaf je jeugd dat jij ooit in een burn-out terechtkomt. Wat jij zei, verhuizing, een scheiding, noem alles maar op en ik hoor van mensen terug dat ze dat fijn vinden, dat dat boek hun geruststelt. Nou, is dat toch wel fijn.
Bas: Tof, en heb je zelf dan veel ervaring met dat je een heel stressvol leven hebt gehad, daarna minder stress en dat je zegt van hé, ik heb iets te delen aan de wereld waar andere mensen iets mee kunnen en dat dat ook een beweegreden is geweest om de titel Leven zonder stress te noemen?
Patrick: Ja, nee, en zo heette de podcast al. Nee, natuurlijk is stress voor mij ook al mijn hele leven een thema, ik kom uit een gezin waar vooral veel angst was weet je wel. Ik weet niet of je dat kent in Limburg is toch, tenminste, bij ons in het dorp een soort van elkaar in de gaten houden en doe maar niet gek, zorg dat je voortuintje in orde is en oh wee, wat vindt hij van mij en hoe kijkt hij naar mij. Dus ik kom uit een gezin waar toch best wel veel spanning hing en daar word je dan gevoelig voor en ik was degene die daar altijd het meeste last van had dus ja, ik ben ook als eerste op zoek gegaan naar hoe kan je van stress af komen? Dat is natuurlijk de grote vraag, en moet je ervan af?
Bas: Ja, en ik neem aan dat de inhoud van het boek ook gaat over dus ervan af komen wat je net zegt.
Patrick: Ja.
Bas: En heb je voor jezelf die code gekraakt of struggle je er nog steeds mee?
Patrick: Oh, dat is een goeie.
Bas: Of is het gewoon, ik bedoel, de keuken, hoe is die uitspraak nou? De keuken van, je kent hem.
Patrick: Ik weet wat je bedoelt ja. Nee, kijk, stress zal altijd een thema blijven in mijn leven want ik weet niet of jij dat herkent, maar na een burn-out, nou, jij hebt hem op vrij jonge leeftijd gehad of niet? Hoe oud was je?
Bas: Ja, een paar jaar geleden.
Patrick: Ok, dus begin 30, bij mij was het alweer begin 40 toen echt de genadeklap kwam en bij mij is toch het idee bij een burn-out is je elastiek heel lang uitgerekt geweest en komt daarna niet meer in dezelfde vorm terug als daarvoor. Tenminste, bij mij niet. Ik wil niet zeggen dat het voor iedereen zo is, maar daardoor blijf je toch gevoeliger voor stress. Alleen ik zet het ook wel in. Ik weet dat ik ook wel aan ga als ik bijvoorbeeld weet dat ik dit ga doen, ja, daar word je een beetje door opgepookt toch? Want anders stond je er nu als een zoutzak bij die niks te vertellen had. Dus ik ben er ook wel achter gekomen dat er ook zoiets bestaat als positieve stress. Het is niet alleen maar negatief.
Bas: Ja, adrenaline meer.
Patrick: Ja, die kick van kom, hè, je weet toch, je doet ook dingen op een podium, vlak voordat jij live gaat of het podium op gaat dan ga jij aan. Alleen ja, chronische stress, dat is het probleem, als je alleen maar aan blijft staan en daar heb ik een balans in moeten zoeken, dat ik ook gewoon weet, nou, dat ik niet nu nog vanavond drie andere afspraken heb want hier moet je toch straks weer even van afschakelen en bijkomen.
Bas: Zeker.
Patrick: Dus ja.
Bas: En zit er een bepaalde formule in het boek dan? Of heb je iets, of is het meer storytelling wat je deelt uit je leven? Je ervaring?
Patrick: Ja, eerst vertel ik mijn eigen verhaal een dan staan er een aantal korte interviews in met mensen die, dus jongeren, ouderen die ook ervaring met burn-out en stress hebben en ja, we eindigen met een soort nawoord waarin ik nogmaals jou een beetje probeer gerust te stellen en wat jij net zegt, het ego komt natuurlijk heel erg aan bod hè, dat apparaatje in ons wat ons probeert te helpen door te zeggen van ja, maar pas nou op of zorg nou dat je de eerste bent die over de finish komt. Maar ja, als dat op de troon komt te zitten dat ego, ja, dan zou jij nu ook al denk ik aan het nadenken zijn ok, ja, Patrick Kicken, is leuk en aardig, maar ik moet eigenlijk Giel Beelen in mijn podcast krijgen. En bij Giel Beelen zal je denken nee, ik moet toch eigenlijk Edwin Evers in mijn podcast. Weet je, het is altijd baas boven baas en ja, dat ego heeft mij natuurlijk ook tot waanzin gedreven.
Bas: Ja, dat is hetzelfde met geld Patrick, het maakt niet uit hoeveel geld je hebt, je komt er altijd bedrogen uit want er is altijd iemand met meer.
Patrick: Precies, en ik weet niet of jij het herkend, als je veel geld hebt ineens dat het ook angst met zich meebrengt.
Bas: Verantwoordelijkheid, van wat ga ik überhaupt met dat geld doen.
Patrick: Wat doe ik ermee. Want je weet als je het op de bank laat staan verdampt het.
Bas: Ja.
Patrick: Moet ik gaan beleggen, moet ik in stenen, moet ik weer een pandje kopen? Nou, de huizenprijzen als een idioot omhoog, oh, we moeten nu kopen.
Bas: Ja, op dit moment kost het 5.000 euro per miljoen dat je op je bank hebt staan, kost het hè, per jaar.
Patrick: Hier, maar dan heb je het over dat het–
Bas: Ja, rente, negatieve rente, half procent.
Patrick: Ja, het is bizar, en dan nog eens de inflatie natuurlijk.
Bas: Inflatie, dus ja, theoretisch ga je veel meer dan dat achteruit, ja.
Patrick: Maar hoe is geld, daar ben ik weleens benieuwd, want ik mocht ook inbreken richting jou.
Bas: Ja, zeker.
De betekenis van geld
Patrick: Wat, hoe is geld dan, wat is dat voor jou dan?
Bas: Nou, ik ben er heel anders naar gaan kijken weet je. Het stomme is als je jong bent en mijn ouders die waren ook allebei geen ondernemers hè, dus mijn vader was politieagent en mijn moeder werkte voor een gemeente, dan denk ik ook van ja, uiteindelijk dacht ik ook van ja, hoe ga je nou je tijd wel zelf indelen dus ik ben vrij snel gaan ondernemen en de stoute schoenen aangetrokken en ja, dat is ook, dat was gewoon een hele coole periode, maar in het begin van je onderneming maakt het je eigenlijk niet zoveel uit hoe je geld verdient, als je maar geld verdient. Dus je gaat gewoon van alles en nog wat doen en je flapt het allemaal eruit en je gaat geld verdienen. Op een gegeven moment nou, ging dat aardig weet je, ging dat goed. Toen dacht ik ook van ja, weet je, voor mij was reizen eigenlijk mijn ultieme doel, ik wilde een vrij leven hebben van mijn business. Toen mijn business stabiel genoeg stond ben ik twee jaar lang rond de wereld gaan reizen samen met mijn huidige vrouw is het, we hebben inmiddels drie kinderen, maar goed, twee jaar lang rond de wereld gereisd, kwamen we terug, toen dacht ik, ik ga nu serieus zitten voor de business, maar daar ging het eigenlijk fout, want ik ging serieus zitten voor de business, ik schaalde op van 3 naar 30 man, van 350.000 euro naar 7 miljoen omzet, snelst groeiende crossborder e-commerce bedrijf van Nederland. Klinkt als een droom voor iedereen, maar was het totaal niet. Ik stond daar op het podium, ik had toen echt, ik zat middenin mijn burn-out eigenlijk, ik nam die prijs in ontvangst, ik dacht is dit nou alles? En toen ben ik heel anders daarna gaan leven en veel meer mijn hart gaan volgen, dingen gaan doe ik leuk vind en is het geld sowieso veel meer secundair geworden. Klinkt ook gek weet je, ik bedoel, ik heb drie kinderen, ik woon in een prachtig huis, ik kan reizen, ik ben vrij, ik kan alles doen wat ik wil, eigenlijk voor mij, wat ik gedefinieerd heb als het hoogst haalbare is als je niet meer na hoeft te denken over geld en een vrij leven kan leiden. Dat zijn de twee factoren die voor mij het hoogst haalbare zijn en alles daarboven is totale onzin, totale onzin. Een nulletje bij plussen op je rekening maakt allemaal geen F uit.
Patrick: Maar jij en ik kunnen dat zeggen omdat we het wel eerst ervaren hebben hè.
Bas: Correct.
Patrick: En dat merk ik wel, ik heb dat ook geprobeerd hè, tegen mensen ja, nee, maar je zit in een huurhuis? Prima. Ik zeg weleens tegen iemand, als ik een huurhuis in Vinkeveen had gehad dan was ik er nu al weg geweest, maar het feit dat die prijzen van die huizen maar blijven stijgen blijf ik maar in Vinkeveen wonen. Dus snap je wat ik bedoel? Alles heeft een lelijke en een mooie kant. Kijk maar naar iemand die een huis huurt, die zegt tegen mij ja, jij hebt lekker makkelijk lullen, ik wil gewoon een koophuis. Prima, als jij denkt dat een koophuis jou gelukkig gaat maken, doe het. En als je erna denkt dat je nog vier panden moet kopen, doe het, maar je zal er toch zelf achter moeten komen, tenminste, dat is mijn ervaring, ik weet niet hoe jij dat ziet.
Bas: Absoluut, absoluut, zeker.
Patrick: En wij hebben het geluk dat we dat kunnen zeggen, maar hetzelfde met podcasts, want dan sta je dadelijk op 1 wekenlang bij zakelijk en persoonlijke financiën, dan wordt de volgende stap natuurlijk ja, dan wil ik wel ook bij iTunes algemeen in de top 10 terecht komen. Maar dan gaan jij en ik het opnemen tegen de NPO weet je, waar ze tien redacteurs op een podcast hebben zitten, ja.
Bas: Maar het is, het is zeker mogelijk, daar gaat het niet om, alleen je moet als je je ermee gaat identificeren en je wil het per se halen dan wordt het stressvol en ik denk dat het daar fout gaat. Dus ook om minder stress te hebben heb ik dat gewoon veel meer losgelaten.
Patrick: Ja, een spelletje.
Bas: Flap alles gewoon de lucht in en dan wordt het leuk.
Patrick: Maar je doet het wel goed, nogmaals, in de zin van je hebt een logo, ik bedoel, hoeveel podcasts hebben nou een eigen plopkapper. Ja, ik geloof Thijs heeft ze ook, maar.
Bas: Ja, die heeft hij ook pas nadat ik die van mij had laten zien.
Patrick: Ja, ja, slim. Nee, maar zo’n video wall en een eigen ruimte waar je ze opneemt dat is next level en ik denk dat je daar ook al trots op mag zijn dat het, ja, en wat is succes, daar gaat dit boek natuurlijk ook over, de definitie van succes.
Bas: Dat is voor iedereen anders.
Patrick: Ik heb zelfs een psychiater horen zeggen er is niets ergers dan succes. Want dan heb je het en dan kom je erachter dan denk je fuck, dit is het ook niet wat ik zoek, ik zoek iets anders. Ik zoek een soort innerlijke vrede, ik zoek een soort content zijn en ik dacht dat met succes te bereiken.
De definitie van succes voor Patrick Kicken
Bas: Nou ja, laten we dan het over succes hebben want ik bedoel sowieso, de definitie van succes is voor iedereen anders. Naar mijn idee, hè, ik ben er ook met vallen en opstaan achter gekomen, is succes eigenlijk een vorm van spirituele verlichting, letterlijk hè, dus dat betekent eigenlijk in de spirituele leer dat je op een gegeven moment helemaal niks meer hebt, letterlijk niks en dat je dan pas uiteindelijk het ultieme gevoel van geluk of succes kan ervaren.
Patrick: Ja.
Bas: Is dat iets wat je met mij deelt of?
Patrick: Nee, ja, net nog in de auto, ik zat nog een cd’tje te luisteren of ik luister zelf podcasts van een cursus in wonderen, heb je daar weleens van gehoord?
Bas: Een cursus in wonderen?
Patrick: Ja, een cursus in wonderen, zo’n dik blauw boek, kom je niet doorheen, ga het niet lezen, het lukt je niet, maar er zijn podcasts van en dan hoor ik weleens iets moois en ik hoor net iemand in de auto in die podcast zeggen: je denkt dat het erom gaat om speciaal te worden of speciaal te zijn, maar dat maakt je juist ongelukkig. Het gewoon doodnormaal zijn, dat is waar het geluk te vinden is. Toen dacht ik oh, hij heeft gelijk ook want hoe lang ben ik niet, en nog denk je steeds ja, het is toch best wel speciaal want Bas heeft mij gevraagd voor de podcast en Bas maakt zijn tijd vrij en jij denkt van oh, Patrick komt naar mij toe. Maar uiteindelijk als je dan gewoon weer ziet van we zijn ook net zo doodnormale pipo’s als Jan en de schilder die daar bezig is, is net zo belangrijk als degene die hier die podcast staat te doen. Ja, ik voel dan meteen een soort geluk, ik weet niet of je dat kent, dus dat is hetzelfde met inderdaad succes, bij succes hangt dan toch aan oh, ik ben nu speciaal want ik heb succes. Maar ja, succes kan je dus ook ongelukkig maken want het houdt ook nooit op. Dat zie ik bij Thijs ook wel een beetje, dan heeft hij de grootste gasten van allemaal, maar ja, wat is het toppunt, Koning Willem Alexander, hoger kom je niet denk ik.
Bas: Ja, inderdaad, we hebben het over Thijs Lindhout natuurlijk van de 100% Inspiratie podcast. Nee, dat zag ik ook wel, ik had ook een gesprek met Thijs, hij zei ook op een gegeven moment Bas, ik vind er helemaal geen ruk meer aan al die mensen interviewen weet je. Hij zegt het kan me allemaal gestolen worden, hoe ga ik hier geld mee verdienen weet je wel, allemaal over verdienmodellen en dat soort dingen, dan ga je daarover nadenken.
Patrick: Nou, Thijs, als je luistert, gewoon geld vragen en dan maar wat mindere namen.
Bas: Nou, hij heeft al aardige stappen gezet dus hij heeft nu al wat mooie dealtjes lopen in ieder geval voor een paar podcasts dus hij is goed bezig ja.
Patrick: Gelukkig.
Bas: Het is nu al een heel topic hè, dus podcasten en hoe ga je het monetizen, ja, weet je.
Patrick: Ja, hoe ga jij dat doen?
Bas: Nou ja, ik heb er ook nog niet heel erg over nagedacht hoe ik het monetize. Ik denk eerst ik ga eerst maar eens bereik creëren dat mensen het leuk vinden en dat je geluid maakt en daarna kun je altijd nadenken, dat is hetzelfde als als je een blog start, ga eerst maar eens 5.000 artikelen kloppen, dan heb je traffic en dan ga je daarna maar eens nadenken hoe je het monetized. Dus en ik hoef het ook niet per se te hebben weet je, ik heb het geld niet, ja, klinkt raar, maar ik heb het niet per se nodig of zo.
Patrick: Ja, dat ken ik. Ervaar je dat nooit als handicap? Want dat zit ik soms weleens te denken, ik had met die podcast Leven zonder stress, er zeiden wel mensen tegen mij: je moet net als hoe heet dat daar, 365 dagen succesvol, je moet een scheurkalender gaan maken en je moet een website waar mensen allemaal producten kunnen bestellen. Ik zei ja, maar rustig aan man. Weet je wel, ik voel het al helemaal zo. Toch denk ik als je het nodig zou hebben het geld, tenminste ik dan in dit geval dat ik inderdaad zou denken ja, er moet ook een scheurkalender komen.
Bas: Ja.
Patrick: Hoe zie jij dat dan, beperkt het je ook dat je die reserves hebt?
Bas: Ja, dat denk ik ergens wel want op een gegeven moment val je in, weet je, dus ik ga op een gegeven moment dan ben je iets aan het doen en als je dan, als het moeilijk wordt zeg maar word je in een keer heel creatief en dan kom je echt in een volle actiemodus, dan ga je alles eruit flappen, dan gaat het super goed en dan heb je het weer voor elkaar zeg maar en dan val je weer in die relax modus, dan denk je oh, ok, het geld komt weer binnen, chill, en dan hoeft het allemaal niet zo en dan ga je niet alles flappen, ga je geen deals maken en ja, en zo gaat het een beetje in een golfbeweging. Dat heb ik gezien in mijn business en dat is misschien ook wel iets wat in de persoon zit die dat doet of zo, geen idee, maar dat is wel hoe ik dat zie ja.
Patrick: Ik noem weleens het voorbeeld van ik ging met vrienden een weekendje naar Center Parcs en we waren alle drie onze pinpas vergeten.
Bas: Oh ja.
Patrick: Maar de een had nog een tientje bij zich, ik vond nog 20 euro in een dashboardkastje, die ander had nog 5 euro. We hebben het leukste weekend van allemaal gehad.
Bas: Dat is toch perfect?
Patrick: Want we moesten creatief zijn. Wat gaan we met dat geld doen? Wat gaan we, oh ja, dit, dat, nee, we gaan niet naar deze supermarkt, we gaan een dorp verder want daar is het goedkoper. Er kwam een kracht los. En als we alle drie onze pinpas bij hadden gehad hadden we gewoon duur boodschappen, eten bestellen, en ja, ik haal daar ook wel gewoon een soort voldoening uit.
Bas: Zeker, een soort van Expeditie Robinson, is dat niks voor jou.
Patrick: Precies, ja. nee, maar dat, ja, ken je de to good to go app? Die gebruik ik ook nog weleens.
Bas: Nee.
Patrick: Dan kan je gewoon bij een supermarkt, ik haat supermarkten, ik weet niet of je dat kent, als je een burn-out hebt gehad, iedereen die ik hoor met een burn-out wil geen supermarkt meer in, veel te veel prikkels.
Bas: Ga ik niet in ook.
Patrick: Nee, dus met de to good to go haal je gewoon voor 5 euro een tasje op bij de klantenservice of bij de servicebalie van een supermarkt en dan zitten er gewoon producten in die ze anders hadden weggegooid, die gewoon nog een paar dagen houdbaar zijn. Hoef je geen boodschappen te doen. Ik woon alleen.
Bas: Kan je gratis ophalen?
Patrick: Ja, 5 euro.
Bas: Oh, 5 euro.
Patrick: Een tasje, via die app.
Bas: En daar zit dan voor 25 euro aan boodschappen in.
Patrick: Daar zit dan voor 25 of 30 euro in. Ja, dat is, en dat soort dingetjes, dan zeggen mensen ja, maar jij kan toch wel gewoon normaal boodschappen betalen? Ja, maar ik vind dit een leuk initiatief. Het is bedacht door de mensen achter Spotify, ik doe aan to good to go.
Bas: Beter voor het milieu, alles gewoon.
Patrick: Dat, en ik hoef die fucking supermarkt niet in met al die karretjes en mondkapjes en weet ik wat allemaal.
Bas: Ja, genieten, ja, is vet man, goede tip, goede tip.
Patrick: Ja, ok.
Burnout ‘overwinnen’
Bas: Even kijken. We hadden het over stress, we hadden het over burn-outs, oh ja, misschien één tip van jou, wat heeft jou het meest geholpen om uit de burn-out te komen?
Patrick: Goeie. Tekenfilms kijken. Ik nam het leven gewoon veel te serieus, dat had een keer een arts tegen me gezegd, die zei jij neemt het leven veel te serieus. Wat deed jij vroeger? Zei hij dan. Ik zeg ja, ik keek veel tekenfilms en ik las stripboeken. Weet je wat jij moet gaan doen? Tekenfilms kijken en stripboeken lezen, jij moet weer eens wat lucht in dat leven krijgen. Dat heeft mij heel erg geholpen. Ik nam inderdaad geld te serieus, tijd, nou, noem alle favoriete speeltjes van het ego maar op, status, mijn auto, waar ik woonde, mijn vriendin, terwijl vroeger, ja, dan komen we toch weer terug naar je kindertijd weet je, je was blij met niks. Tenminste, ik kon gewoon blij worden van een beetje zitten en naar de televisie loeren of knikkeren met vrienden of dus ja, het leven gewoon niet te serieus nemen.
Bas: En werd je daar ook weer een stuk speelser van? Een beetje de clown uithangen?
Patrick: Ja, dat.
Bas: Wat maakt het allemaal uit joh, heb gewoon lol en de rest is secundair.
Patrick: Precies, dan komen de ideeën.
Bas: Ja, cool.
Patrick: Want ik kan mij voorstellen dat jij dit ook, weet je, als iemand nou, als je dit met een compagnon had moeten doen die tegen jou had gezegd van ja, maar je gaat toch niet een hele podcaststudio bouwen op het moment dat je nog niets verdient met die podcast?
Bas: Ja.
Patrick: Ja, dan wordt die speelsheid bij jou al de kop ingedrukt.
Bas: Klopt, ja, ik had het bijna samen met Thijs gedaan trouwens.
Patrick: Ja? Ok.
Bas: Ja, maar ik ben blij dat ik het uiteindelijk alleen heb gedaan want dan zit je weer ah, zullen we dit wel of niet kopen? En zullen we dit doen en zullen we dit investeren? Ja, ik heb geen geld, ik wel, ik wil het wel. Dan krijg je dat dus ik denk ook van ja, prima.
Patrick: Doe het gewoon, en moet je eens kijken. Ik had meteen toen ik hier die stoeltjes zag staan en zo ook het idee je kan hier gewoon, je kan dit aan bedrijven verhuren, dan doe je gewoon eendagjepodcasten.nl, ik zou hem gauw vastleggen want er is vast iemand die luistert en dan komen ze gewoon met dat hele bedrijf, gaan ze daar als dadelijk die Corona voorbij is komen ze hier gewoon lekker een dagje podcasten als bedrijfsuitje. Nou, bam, factuurtje van 10 ruggen.
Bas: Ja, hoppa. Mooi man. Jij schrijft ook spraakmakende columns hadden we het over en we hadden het over guerrillamarketing, daar ging jij helemaal van twinkelen. Leg eens uit wat dat, hoe je dat aanpakt en wat het met je doet.
Patrick: Nou ja, kijk, ik noem nu niet voor niks de afgelopen drie kwartier ook al allerlei namen, Thijs Lindhout, Rick van Velthuysen, Jeroen van Inkel, mensen zijn toch ijdele dieren, ik weet zeker dit gaat iemand tegen Jeroen van Inkel zeggen, hé, heb jij nog Kicken gehoord wat hij van je zei in die podcast daar bij die Bas? Nee, wat zei hij dan? Nou, hier, linkje, moet je maar luisteren. Zo krijg je reuring. Dus ik schrijf columns iedere week over de radio en dan krijg ik het gerucht te horen dat Rob Stenders van NPO Radio 2 naar Veronica gaat, ja, dan schrijf ik daar een column over. Bam, 10.000 keer gelezen. Dan kun je zeggen ja, maar dat is toch eigenlijk not done? Ja, hoezo not done? Het is gewoon een wet in guerrillamarketing, als degene die hier staat degene die hier staat een soort van, nou, ik wil niet zeggen aanvalt, maar wel bespreekt, dan komt er een lijntje zo. Dus dat zou mijn advies ook zijn, praat gewoon lekker veel over andere podcasters en podcasts en je hoeft ze natuurlijk niet voor rotte vis uit te maken, maar wat doen al die rappers, ik bedoel, daar heb ik ook van geleerd, de Eminem en dan heb je west coast versus east coast in Amerika hè.
Bas: Ja.
Patrick: Nou, het beroemdste voorbeeld is natuurlijk Tupac en Biggie, ze leven allebei niet meer, maar die rappers zijn ook constant in hun rapnummers over andere rappers aan het rappen want dan komt daar weer een antwoord op, er wordt weer over geluld en ja, dat is voor mij guerrillamarketing. 538 had zo’n mooie actie toen ze nog geen etherfrequentie hadden, hadden ze een guerrilla-actie, als je bij een ander radiostation in de uitzending komt, roep dan even tussendoor: 538 moet in de ether! Weet je wel?
Bas: Ja, ja.
Patrick: Nou, fantastisch, dat heeft zoveel gratis publiciteit opgeleverd.
Liefde voor Guerrilla Marketing
Bas: Ja, vet, vet, en wat is nou je meest besproken guerrilla-actie Patrick?
Patrick: Nou, dat was achteraf gezien–
Bas: Dat gaat natuurlijk net te ver waarschijnlijk.
Patrick: Ja, nee, dat was met Sylvana Simons.
Bas: Zonder namen te noemen hè.
Patrick: Nou ja, nee, maar kijk, Sylvana Simons was heel boos over een filmpje wat op internet stond waarin iets heel ergs gebeurde, ik hou het even dus gewoon, laat maar zeggen ik ga het niet helemaal bespreken, maar toen heb ik op Twitter gezet, dat dacht ik ook op dat moment, wat nou als Sylvana Simons dat filmpje zelf op internet heeft gezet zodat ze weer iets heeft om over te klagen? Nou, dat had ik dus blijkbaar niet mogen zeggen en iedereen, zelfs bij Pauw kwam die tweet in beeld en iedereen, maar ja, daardoor belde wel Hero Brinkman van de ondernemerspartij, die denkt dat is interessant, dat is een gast die durft voor zijn mening uit te komen. wil jij soms bij onze ondernemerspartij de lijstduwer worden? Ja, daar stond ik ineens voor de Tweede Kamerverkiezingen verkiesbaar. Ok, het is uiteindelijk niks geworden, maar het idee dat je met een tweet uiteindelijk op de ondernemerspartij kandidatenlijst terechtkomt, ja, dat vind ik gewoon, daar hou ik van.
Bas: Ja, dat is mooi man, zo simpel is het.
Patrick: Ja, maar iets kleins kan echt, en zeker als je Twitter hebt en je hebt ook een redelijk bereik op social media, roep gewoon eens iets, wees niet bang om stelling te nemen, dat zou mijn advies zijn.
Bas: Ja, dat is hoe pers natuurlijk werkt, is gewoon door allemaal dingen te roepen en dan ja, vaak moet het dan een beetje nieuwswaarde hebben en dan gaat het de lucht in zeg maar.
Patrick: Ja, ze hebben niks aan iemand die zegt nou, het zou misschien zo kunnen zijn. Nee, ik zeg gewoon het is zo en vooral als iedereen A zegt, zeg ik vaak B. En dat is niet, dan zeggen ze ja, maar dan wordt het een trucje, maar ik vind ook vaak B waar iedereen A zegt. Ja, dat moet ook een beetje in je karakter zitten natuurlijk.
Bas: Ja, en dat doe je ook in je podcast?
De Chinees in Limburg..
Patrick: In Praten over bewustzijn doen we dat wel ja, een podcast samen met Paul Smit. Maar ik moet je wel zeggen, ik ben er wel voorzichtiger mee geworden want het is, we leven natuurlijk wel nu in een tijd, ik zei laatst iets over een vrouw, ik zat bij de Chinees, kan ik wel even kort vertellen, ik zit bij die Chinees in de wachtkamer in Stein, in Limburg.
Bas: Ja, ja.
Patrick: Ik wil gaan bestellen, die vrouw is voor geen meter te verstaan. Ik zeg op een gegeven moment, iedereen was gestrest, ik zeg mevrouw, ik versta u niet, kunt u niet beter Nederlands leren? Nou, dat had ik dus niet mogen zeggen. Iedereen in de wachtkamer boos. Dus ik zit daar te wachten, ik denk ik zet het gewoon op Twitter, ik zeg ja, wat gebeurt mij nou? Ik ziet hier bij de Chinees en ik vraag alleen aan die vrouw of ze misschien wat beter Nederlands had kunnen leren. Nou, echt, wat ik over me heen kreeg. Ja, en dit en je bent meteen een racist hè.
Bas: Ja, ja.
Patrick: Terwijl ja, ik ja, ik weet niet, jij bent 10 jaar jonger, maar voor mij is het eigenlijk als iemand ook geen fatsoenlijk Engels praat zou je ook tegen iemand kunnen zeggen kun jij niet eens fatsoenlijk Engels leren want ik versta je niet. Ik had daar totaal geen racistische motieven mee. Maar ja.
Bas: Ja, ik hoor het wel ja.
Patrick: Ja, je hoort hem.
Turkse tassen
Bas: Nou, ik had, dat is ook wel een mooi verhaal, ik was op vakantie geweest en ik had, we hebben dan een caravan, een daktent op de auto en de caravan dan met drie kinderen, we zijn echt gewoon helemaal tot aan zuid Portugal gereden, uiteindelijk hebben we 6.500 km afgelegd in een maand tijd, was echt fantastisch, dat was afgelopen zomer. Maar de auto had het begeven op de terugweg in de buurt van Porto. Dus we kwamen op de vluchtstrook met de caravan en de kinderen dus dat was één groot spektakel en er kwam dus zeg maar uiteindelijk ANWB gebeld en is het allemaal afgesleept en teruggevlogen, allemaal dat soort dingen, maar toen had ik op LinkedIn gezet dat we dus in no-time de caravan in moesten om een nood, ja, je hebt geen spullen hè, want je gaat je caravan uit en je moet weg en de rest wordt weggesleept, dus en toen heb ik op LinkedIn gezet dat ik een paar Turkse tassen had gevuld met spullen. Ik dacht Turkse tassen, of Turkentas, dat is een soort van type tas hè, heb jij een beeld erbij als ik het over?
Patrick: Ja, daar kan ik me iets bij voorstellen.
Bas: Ja, en op LinkedIn werd ik als racist uitgemaakt van ja, dat kun je toch niet zeggen dat je een Turkse tas hebt gevuld! Ik denk van ja, what the fuck? Dit is gewoon een model tas zeg maar. Maar dat soort dingen dat gaat gewoon te ver zeg maar.
Patrick: Ja, dat slaat echt om. Ik had iemand geïnterviewd, die vrouw noemde zichzelf de spirituele allochtoon. Ja, die noemde zichzelf zo hè.
Bas: Fantastisch.
Patrick: Een Marokkaanse vrouw, de spirituele allochtoon. Dus ik zet dat in de titel, ik denk hè? Had Apple had er sterretjes neergezet, het woord allochtoon, oeh! Wij zijn gek aan het worden, je mag wel iemand zeggen dat is een Belg of dat is Belgische friet, Vlaamse friet, maar een Turkse tas mag dan niet.
Bas: Ja, we slaan door man. Ook hè, de zwarte piet wat al 10 jaar een discussie is en Facebook hetzelfde hè, met advertenties hè, iedereen wordt aan de lopende ban geband, dan zijn net de verkiezingen geweest in Amerika, algoritme eroverheen, de helft van de wereld kan gewoon niet meer adverteren op Facebook door de verkiezingen in Amerika. Ja, serieus, ik was er zelf ook de dupe van en dan na die verkiezingen van oh, sorry, we hebben je account geblokkeerd, ja, je mag wel adverteren. Ja, allemaal dat soort dingen.
Patrick: Ja, wat voor woord had je dan gebruikt of iets? Kies mij of zo?
Bas: Nee, maar bij Facebook gaat het heel ver, dan mag het niet over, je mag niet het woord geld verdienen of zelfs als ik zeg van ik ben in een korte tijd gegroeid van 3 naar 7 miljoen zeg maar, terwijl het echt daadwerkelijk zo is weet je.
Patrick: Dat mag niet.
Bas: Dat soort dingen mag allemaal niet.
Patrick: Want dat kan dan als fake nieuws gezien worden.
Bas: Ja, of gewoon als onrealistisch resultaat of allemaal dat soort dingen zeg maar. Dus ja, het gaat heel ver. Dus eigenlijk wordt het steeds minder leuk, dus ik zeg altijd van ja, als je wil ondernemen dan moet je gewoon naar Azië verhuizen dan kun je alles. Maar ja, ik bedoel, dat is weer een ander spelletje. Maar ja, tof.
Patrick: Ja, dat is natuurlijk ook wel een beetje, ja, heftig.
Geld of passie? Of beide?
Bas: Ok man, maar wat nu? Hoe verdien je nu geld? Of verdien je helemaal geen geld of doe je wat je leuk vindt?
Patrick: Jawel, ja, nee, ik heb twee huizen nu dus ja, dat is toch, ik zou als je geld wil verdienen, ik weet niet of jij nog een pandje op zoek bent of iets.
Bas: Ja, zeker, ja.
Patrick: Dat is toch de manier. Ik bedoel want dat is het lekkere in Nederland, je kan gewoon, het is onbelast huuropbrengsten.
Bas: Ja, ik ken het.
Patrick: Ja, je kent het fenomeen, dus ja, ik heb gewoon twee huizen en dat verdient aardig wat en die columns daar verdien ik wat geld mee. Ik heb een sponsor voor Leven zonder stress.
Bas: Ok.
Patrick: Ik hoef zijn naam niet te noemen want dat wil die niet, maar er was dus een of andere miljonair die mijn podcast hoorde en die zei ik vind het zo belangrijk dat dit geluid ook te horen is in de Nederlandse media, zeg maar wat je nodig hebt en dan sponsor ik het jou. Dus, maar ja, voor mij is waarde-uitwisseling dit weet je wel. Ik kwam, ik ga dadelijk toch net iets anders weg dan dat ik hier binnenkwam. Je hebt toch dingen gezegd die mij op de een of andere manier ergens een richting in gaan sturen en dat zal misschien andersom ook zo zijn, dat is voor de luisteraars en kijkers ook zo. Dat is ook waarde. Dus ik zeg steeds ik verdien in geld misschien nog maar een fractie van wat ik 10 jaar geleden verdiende, maar er komt zoveel waarde mijn kant op, ja, dat is toch onbetaalbaar.
Bas: Ja, wow, mooi. Want voor podcast liet ik dit woord ook al vallen en ik denk dat het belangrijk is om dat nog een keer te doen en dat is het woord tevreden.
Patrick: Ja, absoluut. En het bijzondere van het kleine ook gewoon inzien weet je, we kijken zo over de bijzonderheid van het dagelijks bestaan dat als je dit 20 jaar geleden tegen mij had verteld dat dit had gekund om gewoon op een tijdstip wanneer je zelf wil gewon boem iets te starten wat dan het internet opgaat in full HD, 4K kwaliteit, dan had ik je voor gek verklaard. Ik zeg nee, zo ver gaat het nooit komen. Nou, en we zijn er.
Bas: Ja, tof.
Patrick: Dus ja, we zien de bijzonderheid van het leven zien we eigenlijk te vaak gewoon over het hoofd. Dus inderdaad dankbaarheid is een heel krachtig medicijn. Ik weet ook dat ze in de Secret zeggen maak een hele dankbaarheidslijst voordat je gaat slapen. Nou, dat is me twee keer gelukt, maar ja, ik kan toch ook nu mijn dankbaarheid bijvoorbeeld aan jou uitspreken, dat is dan toch ook al mooi?
De droom van Patrick Kicken
Bas: Ja, dromen, wat is jouw grootste droom, heb je nog een droom? Ben je tevreden, heb je zoiets van ik leef nu mijn leven op een tranquilo manier ik vind het prima, of denk je nog ik wil iets bereiken of ben je niet per se een check, ja, hoe noem je dat, bucketlist type of ik ben gewoon benieuwd.
Patrick: Ja, ben ik zelf ook, ja, ik ben zelf ook benieuwd, omdat ik namelijk niet zeker weet wat, ik weet wel dat heel veel mensen zeggen ja, maar je moet toch een stip op de horizon zetten daar wil ik naartoe. Nee, het is vooral nog meer rust denk ik gewoon want het steekt toch de kop op af en toe weer dat stressvolle gedoe en denken dat het geluk in de wereld te halen valt, dus ik hoop dat dat nog meer landt bij mij, gewoon het besef en ik weet dat mensen zeggen maar daar word je toch heel passief van? Dan ga je toch alleen nog maar op de bank liggen? Nee, ik denk een liefdevoller mensen worden nog, dat zou, ja, en dat klinkt misschien heel cheesy, maar zou dat niet het grootst haalbare doel in het leven zijn dat je de meest liefdevolle versie van jezelf kunt worden?
Bas: Wow, mooie woorden Patrick.
Patrick: Ja.
Het leven
Bas: Dus eigenlijk zeg jij je wil meer in het moment zijn en leven, toch?
Patrick: Ja, en nog minder ego, want ego steekt, natuurlijk, ego is als een, ik heb weleens iemand hoeren zeggen ego is als een muis die je aan de voordeur eruit zet en hij piept via de achterdeur weer naar binnen weet je wel. En de mensen die het hardst roepen dat ze geen ego meer hebben, ja, dat weet jij ook, dat is ook weer ego.
Bas: Ja, zeker, absoluut.
Patrick: Dus ik wil ook niet zeggen dat je per se, kijk, als je het ego maar gewoon als een soort speeltje kan zien wat je af en toe eens kan inzetten.
Bas: Ja.
Patrick: Maar niet, dat je er geen last meer van hebt want ik zie in mijn eigen familie, ik zie bij mijzelf, ik zie het bij mensen ook die podcasts maken, dat ego ze wel in de weg staat want ego is inderdaad denken verdomme, hij staat nu op 1 en ik sta op 5. Dat ben je toch met me eens, dat is ego.
Bas: Ja, zeker, zeker, maar ja, de grootste oorlogen en misverstanden bestaan door ego’s, dus alleen maar door ego’s.
Patrick: Ja, dus dat hele ego, ja, die afgescheidenheid, dat is gewoon het grootste probleem.
Bas: Ja, ja, mooi.
Patrick: Maar dat zal niet iedereen met me eens zijn.
Bas: Nee, waarschijnlijk niet, maar het stomme is, het ligt er ook aan in welke fase je in je leven bent. Weet je, nogmaals, toen ik zo, weet je, dan ben je eind 20, begin 20, toen snapte ik het zelf ook niet en het is ook je moet het gewoon ervaren, meemaken, op je bek gaan.
Patrick: Nee, dat is ook, ja.
Bas: En gewoon doorgaan en kijken wat er gebeurt en dan wijzer worden. Ja, daarom vind ik het altijd mooi wat ja, met alle respect natuurlijk, oudere mensen te interviewen omdat die vaak meer hebben meegemaakt.
Patrick: Ja, nee, maar dat is. Ik heb ego heb ik weleens het voorbeeld genoemd, of gehoord, het zijn de steigers naast je huis, ego, weet je wel, maar als het huis op een gegeven moment af is, hè, je bent volwassen gegroeid en je hebt je zaakjes op orde, je hebt kinderen, je hebt, dan kunnen die steigers weg, dat huis dat staat stevig. Waarom dan nog tot je 50e, 60e die steigers? Dat is eigenlijk bijna alsof je gewoon bang bent om op je eigen fundering te staan.
Bas: Ja, ja, ik heb vorige week mijn buurman begraven, is natuurlijk een beetje een triest verhaal, weet je, die is overleden aan Corona, hij was al iets minder maar hij lag op de IC op een gegeven moment in slaap, geïntubeerd en is overleden.
Patrick: Hoe oud is hij geworden?
Bas: Begin 70 was hij, ja, dus niet bijzonder oud, maar waarom ik het zeg, meer omdat ik jou de vraag wil stellen van stel jij ligt nu er zo bij dat je nog dus even hebt, wat schrijf jij op dat je denkt van fuck, dit had ik echt moeten doen in mijn leven, of schrijf je niks op? Dat is volgens mij ook in, ik weet niet of je het boek van Stephen Covey, De 7 eigenschappen van effectief leiderschap, volgens mij is dit een van de eerste oefeningen uit dat boek van je ligt op je sterfbed en je gaat bedenken, of je schrijft een brief naar de mensen wat je nog graag had willen vertellen of had willen doen. Ik ben wel benieuwd wat dat voor jou zou zijn.
Patrick: Ja, koop niet te veel spullen.
Bas: Ja, ontspullen.
Patrick: Ja, want ik ben een tijdje zelfs koopverslaafd geweest dus niet coke, maar koopverslaafd. Man, ik heb nu nog een garagebox waar ik 100 euro in de maand voor betaal die vol ligt met, nee.
Bas: Maar ook Patrick, als ik die garagebox in de fik zet dan mis je het niet morgen.
Patrick: Nee, mis ik niet, nee, mis ik echt niet. Ik weet het.
Bas: Dus dat is gewoon waanzin.
Patrick: Ja, maar dat is toch gewoon waar je je mee gaat identificeren dat je denkt oh, dan zal het geluk wel in spullen zitten, maar daarom ben ik ook een tijdje heel erg antikapitalistisch geweest. Want je gaat natuurlijk allereerst niet jezelf de schuld geven maar de maatschappij hè. Het ligt aan het kapitalisme want jullie vertellen me dat als ik die nieuwe iPhone koop dat ik dan gelukkig word en ik geloofde dat. Ja, maar ja, daar moest ik dus ook achter komen dat het geluk ook niet in spullen zit.
Bas: Ja.
Patrick: Maar ja, maar dat zou ik dan, ja, maar dat geloven mensen, kijk, ik denk alle adviezen geef je natuurlijk eigenlijk aan jezelf hè. Kijk, dan zou ik met terugwerkende kracht tegen mijzelf willen zeggen: neem een manager en koop niet te veel spullen en dat zou ik tegen iedereen willen zeggen die een beetje zoals ik is, die ook overal ja op zegt al zijn hele leven. Weet je wel, ga bijvoorbeeld een samenwerking aan met iemand die namens jou nee kan zeggen. Ik denk als ik in mijn radiocarrière iemand had gehad die ook weleens vaker nee had gezegd dan had ik misschien nog wel in kleinere vorm, maar dan had ik nog wel bij de landelijke radio gewerkt. Dus ik heb natuurlijk ook het idee gehad dat ik het allemaal alleen kon doen. Dus dat zou dan ook mijn andere advies zijn, zoek mensen, ga de samenwerking aan waar andere mensen beter in zijn, maar ja.
Materialisme
Bas: Maar je had dus minder spullen gekocht, maar had je ook dingen anders aangepakt, gedaan, ervaren?
Patrick: Ja, ik had eerder een huis gekocht. Ik heb ook heel lang gehuurd.
Bas: Oh ja, ja, dus dat je gewoon zo snel mogelijk al iets van vermogen opbouwt en het kan doorrollen in meer huizen of dat soort dingen, ja.
Patrick: Alhoewel dat ook weer dat ik denk ja.
Bas: Dat is ook alweer, dat is ook een spul, is ook materialisme.
Patrick: Daarom, uiteindelijk kom je met niks, je gaat met niks. Een vriend van me, Jan Paparazzi zegt altijd je laatste jas heeft geen zakken dus uiteindelijk, en ik denk zelfs nu hè, ik heb zelfs zitten denken, ik heb dan een dochter, wat nou als mij iets zou overkomen en mijn ouders en mijn broer leven niet meer dan erft mijn dochter ineens twee huizen.
Bas: Ja.
Patrick: Ik denk dan bij mijzelf dat is helemaal niet gezond voor zo’n meisje. Denk jij daar weleens over na? Stel nou, ik bedoel, uiteindelijk is het te gek dat je van alles opbouwt en een miljoenenbedrijf, maar ik ken ook genoeg voorbeelden van mensen die dan overlijden en dat de zoons of de dochters die ontvangen dan dat hele gebeuren, dat gaat helemaal mis, komt ruzie in de familie.
Bas: Altijd.
Patrick: Gezeik, drugsverslaving.
Bas: Ja, maar dat is ook bewezen volgens mij dat de eerste generatie, dus dat zijn mijn kinderen al, dat die gewoon al mijn vermogen verbranden, letterlijk, gewoon 99% van alles. Kijk, je hebt bekende voorbeelden als de Brenninkmeijers en zo die dus generatie op generatie een vastgoedportefeuille bouwen, dat soort dingen, ja, dat zijn de succesverhalen tussendoor. Weet je, ik bedoel ja, het is ook, ja, ik zie ook familiebedrijven zeg maar die, ja, die gewoon generatie op generatie doorgeven en ik bedoel, mijn schoonfamilie had een stroopfabriek en opa wilde per se dat een jongen, dus hij moest een zoon hebben om de opvolger te worden. Dus hij is zo lang kinderen gaan maken totdat er een zoon kwam. Ja, dan heb je 5 vrouwen en 1 zoon. Maar ja, goed, dat is ook heel erg traditioneel gedacht.
Patrick: En je hoort het van mensen die de loterij winnen, 3 ton, 4 ton.
Bas: Ja.
Patrick: Die krijgen sinds kort een begeleider want ze weten het gaat mis.
Bas: Oh ja, ja.
Patrick: Het is, en dat soort grote life events, misschien mag ik dat nog even toevoegen, dat komt in het boek Leven zonder stress ook terug. Wij denken dat je stress krijgt van alleen maar negatieve dingen hè, maar te veel positieve dingen brengen ook stress met zich mee. Ik zat op een gegeven moment op maandag Robbie Williams te interviewen, op dinsdag zat ik in een tv-programma, op woensdag stond ik voor 20.000 man in Amsterdam te draaien. Dat zijn drie dingen in één week die iemand anders misschien in zijn hele leven meemaakt. Jij maakt ze mee in één week. Dan kun je zeggen ja, dat is toch te gek? Ja, maar wat denk je wat dat met je systeem doet?
Bas: Ja.
Patrick: Dus hetzelfde als jij ineens, je hebt een miljoen op je rekening staan en de dag erna vlieg je weer naar Dubai, weet ik het, dat doet iets met een systeem, met je lijf en dat is ook stressvol, daar kan je ook van in een burn-out raken.
Bas: Zeker, zeker. Nee, dus het hebben van minder en dicht leven bij jezelf is denk ik toch misschien een beetje de kunst. Er zijn ook mensen die vragen hebben gesteld zie ik.
Patrick: Echt waar?
Bas: Kicken, hoe is die? Zegt Kees de Jong, ik weet niet of je hem kent?
Patrick: Leuk.
Inspireren
Bas: Je mag toch niks meer zeggen. Even kijken, volgens mij, oh ja, volgens mij is dit een beetje een relevante vraag: Patrick, waarom wil je mensen inspireren? Is het dat het publiek je iets gegeven heeft om het zo terug te geven?
Patrick: Dat is een mooie vraag.
Bas: Dat vraagt Marco Peters.
Patrick: Ja, dan komen we een beetje op mijn lievelingsonderwerp terecht, non-dualiteit, heb je daar weleens van gehoord?
Bas: Nee.
Patrick: Nou, non-dualiteit is een filosofie uit India die voor mij eigenlijk alle spiritualiteit in één keer samenvat. Dat is lekker hè, dan hoef je niet 10 stromingen te onderzoeken.
Bas: Ja, samenvatting van de spiritualiteit is het.
Patrick: Ja, non-dualiteit. En hij zegt nu inspiratie, ik heb dat woord ook eens opgezocht, in spirit, daar komt het vandaan. Ik heb niet het idee dat de dingen die ik hier doe, de dingen die ik zeg en de bewegingen die ik maak dat ik daar feitelijk zelf heel erg bij betrokken ben. Ik weet niet of je dat kent? Soms krijg je een soort bevlogenheid, dat wat inspiratie is, je krijgt energie, je krijgt ideeën, maar ik zeg het al, je krijgt ze, ze komen door je heen. Dus als je jezelf zo kan zien als gewoon een soort voertuig van het bestaan waar allerlei ideeën doorheen komen, net zoals Beethoven op een gegeven moment niet meer onder zijn symfonieën Beethoven wilde zetten, maar die zette: van God gekregen. Hij wist dat komt door mij heen, ik ben alleen maar een instrument die die mooie muziek maakt dus ja, ik denk niet dat het een keuze is dat je op een gegeven moment wil inspireren, iedereen inspireert iedereen. Jij zegt ook inspirerende dingen en is dat omdat je die keuze maakt? Ik weet het niet. Ik denk dat het gewoon echt door je heen komt en dat het, maar uiteindelijk denk ik wel dat er een shift komt rond je 40e, bij jou al wat eerder, dat je op een gegeven moment eerst ben je alleen maar bezig met jezelf en op een gegeven moment denk je het gaat niet om mij, het gaat om het feestje hier, ik moet iets komen brengen hier.
Bas: Het gaat om anderen eigenlijk uiteindelijk.
Patrick: Ja, je draait het om.
Bas: Ja, je bent een dienaar en die shift zeg maar bedoel je die maak je naarmate je daar achter bent gekomen dat dat je functie is eigenlijk op deze wereld.
Patrick: Blijkbaar ja. Je bent hier om te dienen ja, dat is mooi gezegd, dienaar ja.
Bas: Wow, wow.
Patrick: Hebben we nog meer vragen?
Vrijheid met de podcast
Bas: Ja, er komt hier nog wel, even kijken, een leuke vraag. Ja, iemand hier zegt dat is leuk, het maken van je eigen podcast, zelf bepalen wat je doet, wie je uitnodigt, welke vragen je stelt, het is ook een beetje vrijheid van–
Patrick: Michael Pilarczyk achterna.
Bas: Oh ja, dat was de eerste.
Patrick: Nou ja, dat is nog wel een leuke anekdote, ik heb dan Michael Pilarczyk zegt hij zelf ooit geïnspireerd om die kant op te gaan.
Bas: Ik zag het op je LinkedIn staan toevallig vandaag, ja.
Patrick: Ja, dat is wel leuk. Ik zat met Michael te eten bij een of andere vage Chinees in Hilversum en we zouden samen een radioprogramma gaan doen en dat ging toen niet door en toen heb ik hem een keer, ik zeg hier, heb je wat gebrande cd’tjes. Zegt hij wat is dat dan? Ik zeg ja, dat is Tony Robbins en Brian Tracey en later heeft hij ook echt gezegd toen heb je bij mij een soort op knoppen gedrukt van ik ga de persoonlijke ontwikkeling hoek in en nou, als je ziet wat hij opgebouwd heeft dat is natuurlijk ook cool daar op Ibiza.
Bas: Onwijs tof. Maar daarover gesproken, ik had je eerder verteld, ik ben een course aan het maken ook over mindset, ik wilde jouw boek daaraan toevoegen, deze video komt daar gewoon bij.
Patrick: Oh, te gek.
Bas: Dus dan heb je mooie reclame voor je boek. Maar Michael Pilarczyk is daar ook een mooie van. Kan ik in contact komen met hem?
Patrick: Ja, nee, natuurlijk, ik kan je wel in contact brengen. Of hij ja zegt weet ik niet.
Bas: Nee, ok, dat hoeft ook niet, maar niet geschoten is altijd mis.
Patrick: Nee, dat is waar. Hij zit natuurlijk helemaal in Ibiza, maar.
Bas: Ja, klopt, ik kan misschien via Zoom iets organiseren, ja, leuk.
Patrick: Ja.
Bas: Tof man. Ja, er zijn voor de rest niet heel veel bijzondere–
Iets gedaan wat niet leuk was?
Patrick: Ik zag nog wel eentje die wel leuk was, niet? Dus je deed iets wat je niet leuk vond? Vraagt Johan?
Bas: Ja, dit vraagt Johan Bakker.
Patrick: Ja, nou ja, dan komen we in die, kijk, ik wil niet meteen te filosofisch worden Johan, maar je zegt je deed iets wat je niet leuk vond, dan kom je erbij: ben jij wel de doener van het gedane? Kan jij wat met die uitspraak?
Bas: Ben jij de doener van het gedane?
Patrick: Ja, ik bedoel het feit dat wij hier nu zo staan dat heeft zich toch ook maar gewoon geregeld toch ineens zo.
Bas: Dat is ontstaan.
Patrick: Ineens, ja, dat ontstaat, ineens zit jij bij mij op de app, ik bij jou op de LinkedIn en ineens komt het tot een soort momentum en ineens gebeurt het weet je wel. Hetzelfde als een vrijpartij, dat vind ik altijd zo mooi. Je kan wel van tevoren gaan plannen we gaan dan en dan vrijen, ik noem maar wat, maar zoiets ontstaat ook. Eigenlijk alle mooie dingen in het leven ontstaan spontaan. Een file ontstaat, nou, dat is dan niet zo mooi. Maar ik bedoel, een ruzie ontstaat, een dans ontstaat, een feest ontstaat. Natuurlijk kunnen we wel afspreken nou, we komen dan en dan bij elkaar, maar of het gaat ontstaan dat is niet aan ons.
Bas: Nee.
Patrick: Dus dat bedoel ik met ben jij wel de doener van het gedane? Ik denk dat je, dat hoorde ik van Hans Teeuwen ook, de cabaretier, die zegt als ik een goede nacht geslapen heb dan ga ik zitten en dan moet ik maar afwachten of het komt en ineens komt daar een goede grap. En die zegt ook van die heb ik niet bedacht. Natuurlijk, ik zorgde dat ik aanwezig was en het kon gebeuren. Ja, en als je zo gaat leven word je een stukje nederiger en dan ga je dus ook niet ieder succes claimen. Want dan zouden we nu ook zeggen ah, dat was toch wel een mooi gesprek hè, ja, ja, dat is toch wel, ja, wiens schuld is dat dan? Of wiens verdienste is het dat het een mooi gesprek werd?
Bas: Ja.
Patrick: Het ontstond.
Bas: Ja, ik zeg altijd niks gebeurt voor niks. Dat komt eigenlijk een beetje op hetzelfde neer.
Patrick: Ja, dat, ja.
Bas: Gewoon dat het ontstaat en het is gewoon, het hoort zo te gebeuren, of het goed of slecht is en daarna ontstaat er vanzelf iets moois als het goed is.
Patrick: Ja, in flow ben je dan en sporters zeggen dat ook.
Bas: Ja, tof man. Leuk, leuk, superleuk man. Voor de rest zijn er verder geen–
Patrick: Nou, wel leuk dat er überhaupt gereageerd wordt.
Bas: Ja, is leuk, mensen kijken live mee natuurlijk, dat is heel erg tof.
Patrick: En dat is op LinkedIn van mensen?
Bas: Ja, dit is veel LinkedIn, maar.
Patrick: Maar zijn we dan ook live op LinkedIn dan?
Bas: We zijn ook live op LinkedIn en op Facebook en op YouTube.
Patrick: Hoe krijg je dit dan voor elkaar?
Bas: Het gaat de hele wereld over Patrick.
Patrick: Kees zegt: Kicken, hoe is die? Leuk.
Bas: Ja, mooi, leuk man.
Patrick: Ja. Concluderend.
Een leven zonder stress
Bas: Concluderend, leven zonder stress, hoe doe je dat?
Patrick: Nou, door je er niet te veel mee te bemoeien zou ik willen zeggen.
Bas: Niet te veel bemoeien, ego loslaten en het lef hebben om je leven te leven, dat vind ik ook een hele mooie.
Patrick: Ja, nou, dat, en niet bang zijn. Ja, stress, ik heb laatst iemand geïnterviewd die zei ook: stress bestaat helemaal niet, er zit iets onder en dat is angst, angst om te leven, angst om te falen, allerlei angst. Stress is een soort dekmantel voor de angst die eronder zit. Dus als jij ziet dat het gewoon gebeurt en achteraf komt er een verhaaltje of het goed of slecht was, ja, en ik zou nog het voorbeeld willen noemen er is ooit eens zo’n filosoof geweest jaren terug, Lao Tse, die zei: laat troebel water met rust, nee, hoe zei die dat nou, ja, laat troebel water met rust en het zal vanzelf helder worden. Wat doen wij, wij hebben troebel water, we gaan rammelen en spul erin, schudden.
Bas: Heftiger, blijven schudden.
Patrick: Ja, schudden.
Bas: Nog meer erbij.
Patrick: Nog meer erbij, bende. Terwijl was er nou van afgebleven.
Bas: Ja.
Patrick: We moeten gewoon vertrouwen op het bestaan denk ik. Ik bedoel, dat is natuurlijk de grootste les, dat je ook al gebeurt er iets wat in eerste instantie kut lijkt, we weten het allemaal, je krijgt een lekke band en je hebt daarna een superleuk gesprek met de man van de ANWB die je komt helpen.
Bas: Ja.
Patrick: Nou, was het dan in eerste instantie was het erg, aan de andere kant denk je, ja, was eigenlijk wel heel erg leuk. Zo ben je toch ook vaak.
Bas: Ja, zeker, zeker. Ik zag ook stilte geeft antwoorden.
Patrick: Ook mooi.
Bas: Ik geloof daarin, dat is een beetje vergelijkbaar omdat je gewoon jezelf met rust laat en gewoon eens gaat voelen en zijn en over een paar weken ga ik toevallig in een soort van retraite voor een dagje of 4, 5.
Patrick: Cool.
Bas: Heb je dat weleens gedaan of niet?
Patrick: Nee, ben ik te schijterig voor.
Bas: Ja, het is best wel eng hè, gewoon probeer maar eens een uur lang stil te zitten.
Patrick: Ach, hou op man.
Bas: Man, dat is echt verschrikkelijk, maar goed, ja, ik denk dat je het gewoon moet ervaren en doen en gaan.
Patrick: Ja, ik heb weleens een filosoof horen zeggen alle grote problemen in de wereld komen voort uit het feit dat het ons niet lukt om 5 minuten lang op een stoel in een kamer te zitten en niks te doen.
Bas: Ja.
Patrick: En ik denk, wij zijn natuurlijk wezens die altijd maar bij alles denken oh, wat heb ik hieraan? Wat moet ik hiermee?
Bas: Ja, doe minder dus.
Patrick: Ja, of zie in dat je niet de doener bent en dan valt vanzelf al heel veel doen weg.
Bas: Ja, ja, ja. Tof Patrick, ik vond het een heel cool gesprek zeg.
Patrick: Ja, vond ik ook, leuk.
Bas: Leuk dat je hier was. Wil je nog iets toevoegen? Heb ik iets niet gevraagd wat ik gevraagd had moeten hebben, wil je nog een boodschap geven aan de mensen?
Patrick: Nee, ik zou jou nog van alles willen vragen dus ik denk toch dat we de rollen nog eens een keertje–
Bas: Ja, lijkt me leuk. Lijkt me onwijs leuk.
Patrick: Ja, misschien kunnen we dat zelfs ook in deze studio doen.
Bas: Van mij mag dat.
Patrick: Dan draaien we de rollen om en dan gebruiken we dit gesprek voor de podcast Leven zonder stress. Want ik zou jou bijvoorbeeld, kijk, natuurlijk vind ik dat interessant aan jou dat jij zo’n ondernemer bent weet je wel. Je hebt toch je, je hebt dat boek hè, als ik dat dan open sla dan denk ik dat is toch wel fucking interessant want inderdaad als je nu, mijn broer is bijvoorbeeld altijd bezig: wij moeten een winkel beginnen. Dan lag ik hem keihard uit, ik zeg een winkel in 2020? We moeten online iets beginnen. En dan zegt hij ja, we gaan een dj-school beginnen weet je wel, maar dan inderdaad ontbreekt het hem en mij een beetje aan die ondernemende geest want ik kan het wel allemaal verzinnen, maar ja.
Bas: De uitvoering daar zit het succes.
Patrick: Ja, nee, precies. Dus daar zou ik jou dan nog weleens wat vragen over willen stellen.
Bas: Natuurlijk, cool.
Patrick: Ik ben benieuwd.
Bas: Ja, lijkt me leuk, supergaaf, tof.
Patrick: Cool, bij dezen.
Bas: Supergaaf. Nou, Patrick, dank voor je komst.
Patrick: Jij ook bedankt Bas.
Bas: En ja, je hoort snel weer van ons dus.
Patrick: Ja, nee, gaan we in gesprek, leuk, dat gaan we doen.
Bas: Ja, tof. Ok, dank je wel man.
Patrick: Doei.
Bedankt voor het luisteren naar de Ondernemen op Slippers podcast. Check voor meer informatie ondernemenopslippers.nl. Tot de volgende keer!
Bas: Ja, tof gesprek met Patrick Kicken, hij staat nog lachend naast me en ik vond het onwijs tof, leuk gesprek. Check zijn boek uit, Leven zonder stress, als je een iets minder stressvol leven wil hebben en nou ja, wellicht tot binnenkort ook in de Leven zonder stress podcast en allemaal tot snel! Fijne avond nog, ciao ciao!
